Dag 8 met hobbels

Om 10u begint wederom een lange reisdag, van ruim 300 km. Buiten is het 10C en waait een harde wind, maar in onze bus is het warm en gezellig. De uitzichten zijn weer weids en indrukwekkend.

De navigatie stuurt ons via een gravelweg, maar das alleen maar leuk want we treffen daar eindelijk loslopende paardjes, waar Attie mee wil knuffelen...maar dat is niet echt hun ding.

Als we voor een plasstop een onaantrekkelijk onduidelijk gebouw binnengaan wordt het the highlight of the day. Terwijl wij Atties enthousiasme met ssssstttt proberen te temperen schatert de jonge eigenaresse het uit; zij knuffelen elkaar en een vriendschap is geboren. We krijgen koffie met heerlijke koek met slagroom en ook een rondleiding in het oude schoolgebouw waar zij haar guesthouse van aan het maken is. Ze bivakkeert elders in het gebouw en laat zelfs haar geweer (van oma) zien, waarmee ze rendieren schiet.

We vervolgen de weg naar Dettifoss. Zo'n 30 km voor de waterval begint een gravelweg met waarschuwingsbord, dat schade voor eigen rekening is. Wij gaan het avontuur tegemoet, met Willy als uitmuntend chauffeur. We lachen dat alles meevalt tot....er een groot gat in de weg zichtbaar wordt. Maar op vakkundige aanwijzingen van Wietze is ook deze hobbel peuleschil.

De Dettifoss is 100m breed en de krachtigste waterval van Europa. We vinden hem mooi, maar merken al een beetje verwend te zijn.

Klaas rijdt verder, helaas is de weg verder een makkie. Langs Husavik zien we alvast de Whale watch, waar we morgen met grote verwachting naartoe gaan.

Als we aankomen bij ons adres in Brekka, voor de komende 3 nachten, breken we uit in gejuich als blijkt dat wij het family house (voor 8 pers) voor ons helemaal alleen hebben !!! Bij de sleuteltoss hebben W&A de jackpot, de grootste kamer met veranda....maar we gunnen het hen! We genieten dat we nu voor het eerst lekker alle ruimte voor onszelf hebben om spelletjes doen, zelf te koken etc. Maar omdat we nu nog geen inkopen hebben gedaan eten we...hè bah alweer...in het restaurant.

Thuis, want zo voelt het, loopt er ineens een Frans setje binnen. Ahum, shared bathroom betekent dus toch mensen erbij. Nou dan maar hoe meer zielen...Onze derde nacht kunnen we wel een bonte avond hier houden, want dan geen anderen erbij haha. Na wat spelletjes (regenworm= pier wordt deze avond omgedoopt tot Pierre, gaan we lekker slapen.

Groetjes Gees

Dag 7 Een rustig toch wel druk dagje

Zaterdag. We ontwaken met een prachtig uitzicht over de baai en de bergen erachter.Vandaag een dag om even wat bij te trekken. Na het volle reisschema een dag met wat meer rust erin.

Nadat Klaas en Geeske dat wel heel letterlijk hebben genomen en door de wekker heen sliepen.... hebben we heerlijk ontbeten

Na het ontbijt gaan we naar de Puffins. Een bijzondere vogel. Met de bus de berg op. Bovenaan gekomen bij een klein haventje en daarachter een berg vol vlaggetjes en nog meer vogels. Een harde wind omringd ons, maar wat krijgen we een mooie vogel te zien.

Eerst zijn de Puffins nog wat op afstand, maar daarna willen ze naar hun nesten in de holletjes en komen ze dichterbij. Wat een prachtige schepping, wat een perfectie. De kleuren, de snavel en de vel oranje pootjes. We raken niet uitgekeken. Prachtig volop genieten!

Om twintig over elf snel weer terug naar ons schamele onderkomen. We willen graag live de afscheidsdienst meemaken van Aukje Sikma. Jarenlang onze kostersvrouw. Prachtige afscheidsdienst, vol troost. Dat we mogen weten dat Aukje de trap op is gegaan naar een plek bij onze Hemelse Vader.

Koffie, even rusten op ons balkonnetje en genieten van de. De wind is hier koud, maar als de zon schijnt is het lekker warm. De mannen zijn druk met vogelsoorten en eenden; Harlekijneend en een Grauwe Franjepoot. En de zeehond hebben we ook gespot.

Wietze en Attie gaan de supermarkt opzoeken voor brood voor de lunch en de meegenomen noedels aanvullen tot een middagmaal. Zeg maar een Budgetdag. Op naar de supermarkt die recht tegenover ons verblijf staat....maar we waren snel klaar. Op zaterdag en zondag gesloten.De eerstvolgende winkel is 70 kilometer verderop, een uurtje rijden.De kok van ons verblijf heeft gelukkig nog een half brood. Dat wordt ons geschonken.

Na de lunch is Wietze in zijn boek gedoken.

Klaas, Geeske, Egbert en Willy vertrokken na het eten de bergen in. Met mooie watervallen, vergezichten en bloemetjes. Ze zijn langs de rivier weer terug gewandeld. Ze wilden graag naar de andere kant van de rivier maar die mogelijkheid kwam niet. Te harde stroom en te diep.

Attie na een powernap de wandelschoenen aan en het dorpje in. Een klein oud huisje, compleet bekleed met gras. Een huisje van lang geleden. Er stond ook hier, net als overal, een mini kerkje. Deze was open, altijd mooi om even van binnen te bekijken. Daarna ook wat hoger op. Helaas had ik de wandelstokken vergeten mee te nemen dus was het verstandig om op gegeven moment weer terug te gaan.

Nog over het industrieterrein. Maar wat een zooi daar. De huizen zien er niet uit aan de buitenkant en dit was werken en wonen, dus ook nog veel oud verroest ijzer, banden enz.

Nog even aan de andere kant van de baai op het puntje geklommen en Wietze gebeld. Kon hij even naar me zwaaien. Maar hij zag mij wel maar mijn brillenglazen zijn niet goed genoeg of ik zag hem gewoon niet op ons balkonnetje. Daarna weer lekker terug gewandeld waar de anderen er ook aan kwamen.

Tijd voor een drankje en wat eten. Na het eten weer naar de Puffins. En het was een goede keus nog eens te gaan. Op de berg zaten honderden Puffins, prachtig!

Nog een spelletje en tijd voor de nodige nachtrust. Morgen trekken we weer verder.

Attie

Dag 6 Sneeuw in de zon

Na ons nachtelijk verblijf in onze cabins vertrekken we, met een ontbijt gevulde maag, naar de binnen'stad' van Hofn. Onze gehuurde bus geeft zo nu en dan een storing aan op het dashboard, dus op zoek naar de plaatselijke Europcar. Helaas is daar niemand aanwezig en besluiten we dan maar onze reis te vervolgen, in vol vertrouwen op een behouden vaart. De reis leidt ons naar de kust, waar we een vrolijk gekleurde vuurtoren bezoeken aan een stormachtige zee. Na een moment van uitwaaien gaan we verder met een bochtige kustweg langs een prachtige branding. Stipt half één is het tijd voor de picknick en eten we onze buikjes vol met de aangeschafte levensmiddelen. Daar besluiten we om toch maar de fameuze Oxipas te nemen, een gravelpad van 19 km lang. Een goed besluit want prachtig.

We stellen opnieuw de plannen bij waar naar toe te gaan (we zijn flexibel:-) en rijden naar het kunstenaarsdorp Seydisfjordur. Een prachtig stadje waar ook de serie Trapped is opgenomen. Maar dan; een grote sneeuwvlakte. Van de weg, tijd voor foto's en.....het maken van een grote sneeuwpop. Met koude handen vervolgen we de rit en zijn net op tijd om het lijnschip van IJsland naar Denemarken te zien vertrekken, een tochtje van twee dagen. Na het nuttigen van een biertje gaan we verder naar het eindpunt van onze rit, Bakkagerdi. Dat is ook zo ongeveer het einde van de weg, een uitloper in het noordoosten van IJsland. Na inchecken blijkt dat ons verblijf een prachtige ligging heeft, met balkon en zicht op zee, kortom: kon minder :-). We sluiten af met een pizza cq. broodje kalfsvlees en een spelletje Qwirkle. Opnieuw een prachtige dag onder het mom, geweldig genoten!!

Wietze

Dag 5, gletsjer hike, ijsbergenmeer

Na een goede nacht en een heerlijk uitgebreid ontbijt in de huiskamer van de eigenaresse. Daar ook Attie haar schoenen droog geblazen. We gaan weer op weg met Wietze als chauffeur eerst naar een supermarkt om brood en kaas, daarna de tank van de bus vol. Egbert zijn ribben zijn nog gevoelig, hopen dat de pijnstillers de gletsjerhike mogelijk maken. Op weg naar de verzamellocatie een kleine 2 uur rijden komen we verschillende landschappen tegen, zwarte velden, bemoste heuveltjes, watervlakten, verdorde grasvelden en hier en daar wat huisjes. De bergen zijn er wel, maar niet goed zichtbaar door de mist en regen, een regenachtige dag dus, zoals voorspeld, wij blijven overigens positief?. We krijgen ook weer een melding over het olie peil, iedereen gaat gelijk een garage googelen. Weer iets met bleu?

12.40 uur aangekomen bij de meetingpoint van Troll Expeditions Skaftafell begint Attie toch te twijfelen, bij navraag blijkt dat dit voor haar toch te zwaar zal zijn ivm de beperking knieën. Heel spijtig! De weersomstandigheden zorgen er voor dat we warm gekleed in regenkleding op pad gaan. We krijgen de nodige attributen aangereikt; een helm, crampons(spikes), een harnas en pikhouweel. We worden met een of the road bus aan de voet van de gletsjer gebracht, onze gids is Ivy, hij kan best goed Nederlands, heeft 4 jaar in NL gewoond. Na 20 min. mogen de spikes ondergebonden worden en beginnen we aan de klim op de gletsjer. Wat een belevenis, bijna niet in woorden beschrijven of op de foto te krijgen. We lopen in een groepje van 10, de andere 5 zijn Denen. We zijn behoorlijk onder de indruk van de grootsheid, het ijsblauw, de gladde wanden, lopen door smalle diepe spleten en de vormen die elke keer weer veranderen zoals Ivy verteld. We lopen op de grootste gletsjer van Europa 10000 km2, welke in 24 jaar al 700 m is ingekort, de verwachting is dat waar wij nu lopen er over 20 jaar niet meer is. Geeske helpt de gids door ons er op te wijzen dat we goed in 1 lijn moeten blijven lopen, moederlijke zorg. Rond 16.00 uur zijn we weer terug bij de opstap plaats een bijzondere ervaring rijker. Wordt vervolgd, nu eerst een spelletje en een wijntje.

Na de hike richting ons logeeradres in Höfn, onderweg kwamen we langs hetbijsbergenmeer Jökulsárlón. Geweldig! Ik riep: kijk dat lijkt wel een zeehond, ja zegt Attie en daar nog één, blijken daar 3 zeehonden te zwemmen terwijl ik de vorm van een zeehond in het ijs bedoelde, zie foto. Na deze spectaculaire bezienswaardigheid rijden we door naar ons logeeradres, het is inmiddels rond 18.30. Na ons geïnstalleerd te hebben eerst maar weer eens uit eten: in het oudste gebouw (1897) van Höfn- Otto Matur. Wietze en Willy mogen voorlopig niet weer kiezen waar we eten, maar heerlijk culinair gegeten. Wat weer een prachtige dag.

Willy

Dag 4, watervallen en vallen

Enthousiast verlaten we ons eerste plek Lambastadir guesthouse. In dat enthousiasme vergeten we het mooie kerkje te bezoeken wat in de buurt stond. We gaan op weg naar Wietses favoriet: de turfhuisjes. Het regent een beetje en soms is het droog.

Onze eerste gravelweg op IJsland bracht ons naar de turfhuisjes. En wat schetst daar onze verbazing, we hebben geluk, er staat een kerkje bij! Alhoewel de huisjes niet van binnen bekeken komen worden, toch een heel bijzondere sfeer. Vooral het kerkje met de begraafplaats.En wat ook prachtig is, zijn de vogelgeluiden! Het is hier voorjaar en de watersnip, tureluur, wulp, een enkele skries en ljurkje, laten van zich horen. Het doet me zo denken aan vroeger, thuis. Dat voelt goed. Helaas zijn deze vogels nauwelijks meer in Friesland te horen, zo jammer.

Vervolgens weer via de gravel naar autoweg 1.

De volgende stop is een schitterende waterval waar we achterlangs konden lopen, de Seljalandsfoss. Het paadje was niet overal even goed begaanbaar, dus Attie is er maar niet achterlangs gegaan, wel ontzettend nat geworden. Net als alle anderen trouwens. Na een lekker bakje koffie, op naar de volgende: Skogafos. Het was maar een stukje rijden naar deze prachtige waterval. Grote hoogte, donderend geweld, je voelt je zo klein. Er was een trap naast, 569 treden: Egbert heeft ze geteld. Er werd een fotoreportage gemaakt van een bruidspaar, ze had het koud.

De volgende slaapplaats is in Vik. Daar aangekomen eerst naar het Black Sand Beach met een prachtig mooie branding, zwart strand en karakteristieke puntrotsen in zee. Alweer een mooie plek waar iedereen graag foto's maakt.

Zo graag dat Egbert op de basalt zuilen had willen staan voor de foto. Dat liep bijna goed af, waarschijnlijk een gekneusde rib, verhipte sneu. Aan de andere kant van de berg liep het zwarte strand door en daar is ook de basaltgrot, beroemd van 'Het Perfecte Plaatje'. Het was er erg druk en bijna ondoenlijk om fotos te maken zonder toeristen er op. En daarbij nog een mooie Fashion shoot met Wietse gedaan. Wat rondgelopen en genoten, mijmeren hoe dit alles zou zijn ontstaan en wat voor betekenis deze plek wel niet zou hebben gehad door de eeuwen heen. De branding was Attie te snel af, wat twee soppende bergschoenen tot gevolg had.

Terug naar Vik, ons pension Kosy Vik opgezocht, koffers afgeleverd. We hebben drie kamers, twee kamers in Kosy Vik en een kamer bij de eigenaar thuis, dat heet Like Vik. Na wat tips van de eigenaresse ergens gegeten en nog een dappere poging gedaan puffins te spotten. Mislukt.

Nog een drankje en een spelletje, en de dag was er om.Man man, wat een bijzondere dingen mochten we weer zien en beleven.

© Klaas

Dag 3 National Park Thingvellir en Gullfoss

Na een easy ontbijt (waarbij je ook je eigen wafels kan bakken) en toestemming van de bazin om lunch te smeren, gaan we rond 10u op pad.

Terwijl we verzamelen zien we een prachtige halo om de zon. Wiki zegt: Halo's worden veroorzaakt wanneer het zon- of maanlicht door een ijle nevel van ijskristallen schijnt, die zich op grote hoogte kan bevinden (in de vorm van cirrus- of cirrostratusbewolking maar ook dichter bij de grond. Zo, weer wat geleerd vandaag.

Eerste bestemming is de P1 van Thingvellir. Dit National Park is onderdeel van de Golden Circle, welke elke toerist gezien móét hebben...zeggen ze in de reisgids.

We rijden verheugd door een prachtig landschap; weidse uitzichten met rivieren, bemoste rotsen en besneeuwde toppen op de achtergrond.

We stoppen voor een lekker bakkie Willy-koffie op een parkeerplaats, waar ook veel toeristen met ons selfies schieten.

Na een uurtje bereiken we onze bestemming. We krijgen info over een wandelroute door de kloof.

Wiki beschrijft: Dit gebied is de scheidingslijn tussen het Noord-Amerikaanse (ten noordwesten van de kloof) en het Euraziatische (ten zuidoosten van de vlakte) continent, met de vlakte zelf als scheiding. Op deze plaats drijft IJsland door tektonische bewegingen schoksgewijs met een gemiddelde snelheid van 1 à 2 cm per jaar uit elkaar, waar diverse fenomenen van getuigen: diepe kloven gevuld met zeer koud en helder water gevoed vanuit ondergrondse waterbronnen, fissuren, barsten, watervallen, verzakkingen en breukvlakken.

Beetje ingewikkelde beschrijving van een mooi ruig stukje natuur met opengebarste bodem en ook een leuke waterval.

We wandelen een paar uur rond en vervolgen de reis naar de beroemde Gullfoss waterval, 32m breed, verloop in 2 trappen. Werkelijk adembenemend wonderschoon!!! We zijn "in awe" !

Onze pootjes beginnen na 2 dagen wandelen wel wat te knarsen en piepen, maar toch lukt het ons allemaal om boven op de berg een nog bijzonderder genietmoment te krijgen.

Als we weer huiswaarts gaan begint het flink te regenen en wordt het wereldje steeds kleiner door laaghangende bewolking. Gelukkig vinden we toch een fijn restaurant voor een lekkere hap (pasta en paard)

Terug in ons gasthouse duiken we in de hut tob...eh hot tub.

Morgen wordt een reisdag met de 2e overnachtingsplek. We zijn benieuwd waar we dan weer belanden.

Dag 2 Vergeten

We hebben zoveel beleeft op onze eerste dag dat ik nog dingen heb vergeten. De dag begon met de auto die zo stonk de avond ervoor. er was in het dorp een garage die ook voor europecar werkte. Fantastisch dus daar heen gereden. Een kleine ronde man die kwam kijken bij de auto. Zoon lief werdt erbij geroepen en die ging de moter uitlezen. Meneer vroeg waar wij vandaan kwamen. Holland, daar werdt hij enthousiast van. Dat was een fantastische land, daar viel wat te beleven, dat was hij wel geweest. Een mooie. Verteller dus wij luisteren hij vertellen.

Zoon lief was er inmiddels achter, wij dachten dat heet iets met de olie was maar dat was allemaal perfect, er zat geen AdBlue in de wagen. Compleet leeg zei hij. Een jerrycan vol erin gegooid en we rijden nog steeds.

Nadat Klaas al wat kilometers had gereden nam ik het stuur over. Nou echt ik had nog geen 10 km op IJslandse bodem gereden of werd aan de kant gezet door de politie/douane. Een dame die mijn rijbewijs graag wou zien. Wat we kwamen doen? En ze hakkelde wat in het Engels maar kwam er ook niet uit. Ze kwam niet helemaal uit haar woorden. En opeens zei ze ga maar door. Mijn mooie blauwe ogen waren te vertrouwen.

Dag 2 Wat een indrukwekkende dag

Vanmorgen na het ontbijt erop uit. We zouden een klim doen en op het einde was een heerlijk thermisch bad waar we in konden dobberen. Op naar het startpunt. Willy had lekkere koffie gemaakt maar helaas niet meegenomen. Gelukkig hadden we meer dus na een bakje koffie in de regen ons allemaal in regenpak gehesen. Petten, mutsen, sjaals enz op en om en op pad. 3 graden, regen, harde koude wind, zonnestralen alles kwam voorbij. Best een pittige klim en 500 meter voor de streep dacht Attie laat maar. Mijn knie doet het niet meer en we moeten ook nog terug. Maar met support van de anderen even doorzetten naar de eindstreep. Daar lag Wietze inmiddels al in het warme water. De rest ook de berekini aan en erin. Vooral onder water blijven want de wind was snijdend. Het was er koud.

Na de badertijd de droge kleding aan en de terug weg genomen. Maar wat een mooie bijzonder wereld. Warme water bronnen in allemaal maten. Zo bijzonder en indrukwekkend. De sneeuw hier en daar, de prachtige bergen met witte toppen op de achtergrond. Even later een prachtige doorkijk naar de zee. Een hele bijzondere waterval. We kwamen ogen tekort. Deze eerste dag heeft ons zoveel laten zien.

Na een broodje onderaan bij de bus en een glaasje verfrissing of gratis koffie. Dat is zo grappig hier, op veel plekken staat koffie die je gratis mag opdrinken. Goed idee voor Nederland. Maar wat was het koud en wat was de wind hard en snijdend. Maar ondanks dat was de tocht het meer dan waard

Daarna zijn we doorgereden en kwamen we bij een krater van een niet werkende vulkaan. Wat een mooie kleuren in de wand en wat een helder water. We blijven maar zeggen wat mooi, wat indrukwekkend. Wietze en Attie hebben het van bovenaf bekeken en de rest is nog even naar beneden gewandeld. Wij konden ze mooi in de gaten houden. Ook hier stond de kachel niet hoog en in de bus daarna de kachel weer goed opgestookt.

Door naar de geiser in Geysir. Deze spuit om de 7 minuten. De wel brolt en bubbelt en daarna wordt het een bol en springt hij omhoog, een natuur explosie. Prachtig en indrukwekkend. Na een aantal keren heeft Egbert zijn best gedaan om mee te doen met de explosie. We zullen zien of we het filmpje kunnen downloaden. De lachspieren zijn weer goed getraind.

Maar wat een dag, een dag die meer in zich had dan voor een dag. Een dag met een gouden randje.

net nog een pizza gegeten en nu de beentjes languit, Pff wat zullen we slapen.

Groetjes Attie