Enthousiast verlaten we ons eerste plek Lambastadir guesthouse. In dat enthousiasme vergeten we het mooie kerkje te bezoeken wat in de buurt stond. We gaan op weg naar Wietses favoriet: de turfhuisjes. Het regent een beetje en soms is het droog.

Onze eerste gravelweg op IJsland bracht ons naar de turfhuisjes. En wat schetst daar onze verbazing, we hebben geluk, er staat een kerkje bij! Alhoewel de huisjes niet van binnen bekeken komen worden, toch een heel bijzondere sfeer. Vooral het kerkje met de begraafplaats.En wat ook prachtig is, zijn de vogelgeluiden! Het is hier voorjaar en de watersnip, tureluur, wulp, een enkele skries en ljurkje, laten van zich horen. Het doet me zo denken aan vroeger, thuis. Dat voelt goed. Helaas zijn deze vogels nauwelijks meer in Friesland te horen, zo jammer.

Vervolgens weer via de gravel naar autoweg 1.

De volgende stop is een schitterende waterval waar we achterlangs konden lopen, de Seljalandsfoss. Het paadje was niet overal even goed begaanbaar, dus Attie is er maar niet achterlangs gegaan, wel ontzettend nat geworden. Net als alle anderen trouwens. Na een lekker bakje koffie, op naar de volgende: Skogafos. Het was maar een stukje rijden naar deze prachtige waterval. Grote hoogte, donderend geweld, je voelt je zo klein. Er was een trap naast, 569 treden: Egbert heeft ze geteld. Er werd een fotoreportage gemaakt van een bruidspaar, ze had het koud.

De volgende slaapplaats is in Vik. Daar aangekomen eerst naar het Black Sand Beach met een prachtig mooie branding, zwart strand en karakteristieke puntrotsen in zee. Alweer een mooie plek waar iedereen graag foto's maakt.

Zo graag dat Egbert op de basalt zuilen had willen staan voor de foto. Dat liep bijna goed af, waarschijnlijk een gekneusde rib, verhipte sneu. Aan de andere kant van de berg liep het zwarte strand door en daar is ook de basaltgrot, beroemd van 'Het Perfecte Plaatje'. Het was er erg druk en bijna ondoenlijk om fotos te maken zonder toeristen er op. En daarbij nog een mooie Fashion shoot met Wietse gedaan. Wat rondgelopen en genoten, mijmeren hoe dit alles zou zijn ontstaan en wat voor betekenis deze plek wel niet zou hebben gehad door de eeuwen heen. De branding was Attie te snel af, wat twee soppende bergschoenen tot gevolg had.

Terug naar Vik, ons pension Kosy Vik opgezocht, koffers afgeleverd. We hebben drie kamers, twee kamers in Kosy Vik en een kamer bij de eigenaar thuis, dat heet Like Vik. Na wat tips van de eigenaresse ergens gegeten en nog een dappere poging gedaan puffins te spotten. Mislukt.

Nog een drankje en een spelletje, en de dag was er om.Man man, wat een bijzondere dingen mochten we weer zien en beleven.

© Klaas